Beste Fiena,
Eindelijk, het is zover! Ik, of ik moet zeggen wij, krijgen een nieuwe keuken! Omdat wij steeds maar tijdelijk ergens woonden en altijd een huis huurden, moest ik het altijd doen met de keuken die toevallig in dat huis aanwezig was. Soms redelijk en soms eigenlijk aan vervanging toe. Ik deed het er gewoon mee. Maar ik gaf er altijd een persoonlijk tintje aan. Letterlijk. Ik verfde er lustig op los. Ik heb al een paarse keuken, een witte, een gele en een knalrode keuken gehad. In mijn laatste keuken had ik de keukenkastjes en de kastjes onder het aanrecht licht groen, licht blauw en rose geschilderd. Om en om. Soms bracht ik heel aparte handvaten aan en ook wel eigenhandig bedachte schilderingen. Bezoekers stonden altijd vol verwondering te kijken naar mijn gezellige keuken. Ik gaf er een geheel eigen sfeertje aan zodat ik me weer thuis voelde. Mijn verzameling oude en soms antieke keukenattributen breidde zich gestaag uit. In al onze huizen hebben we met en zonder gasten veel tijd doorgebracht in de keuken. Ook al was deze soms aan de kleine kant. Een knus hoekje was altijd aanwezig.
Maar nu is het zover. We settelen ons en we hebben een huis gekocht. Hoog tijd om daar een nieuwe keuken in te plaatsen. Ik ging me oriënteren en raakte totaal van slag. Wat moet ik met een strak eiland? Kastjes die open en dicht gaan zodra ik er naar wijs? Grote diepe laden in plaats van gewoon een kastje met een plankje. Draaitorens waar je pannen opzet? Dan het dilemma welk aanrechtblad het mooiste en handigste is, steen, marmer, echt hout of nephout? Welke kleur? Mat of glanzend? Welke opstelling, welke afzuigkap, welke verlichting? Welke kookplaat, gas, inductie of elektrisch? Kijk, zo’n keuken dient strak en opgeruimd te zijn. Geen rommel op het aanrecht, geen spatje, geen tekeningen op de koelkast geplakt. Nee, er ligt, staat of hangt helemaal niets. Dat is design. Maar ik zie mezelf daar niet staan te kokkerellen met man en/of kinderen. Ik denk dat je in zo’n designkeuken alleen maar designvoedsel kan creëren. Prachtig opgemaakte kunstwerkjes op veel te grote borden. Ik ben meer van de eenpansgerechten.
Beste Fiena, hoe ik ook kijk in tijdschriften en bij keukenboeren, ik vind het allemaal helemaal niks. Ik vind het eenheidsworst. Mijn keukens uit het verleden waren stuk voor stuk origineler en vooral gezelliger. Ik sloopte (indien aanwezig) de afzuigkap er altijd uit. Ik ruik heel graag wat ik ga eten. Als ik runderpoulet in wijnsaus maak of erwtensoep of een cake bak, ruikt het hele huis. Je krijgt er zin in en de gezinsleden en bezoek ook. Mensen die binnenkomen zeggen altijd: ‘Wat ruikt het hier heerlijk!’ Als de keuken te vochtig wordt, zet ik een raam open. Mijn keukenkastjes bestaan uit allerlei verschillende gekke oude kastjes van rommelmarkten en ook wel van antiekmarkten. Misschien niet allemaal even handig maar wel erg leuk. Dat wil ik zo houden. Ik verf ze geregeld in een ander kleurtje en dan heb ik weer een keuken zo goed als nieuw. Beter eigenlijk! Ik doe één concessie voor man en kinderen, er komt een vaatwasser. Alla dan maar.
Beste N,
Vraag eens aan de mensen die jouw keuken zo leuk vinden of ze van keuken willen ruilen?