Fiena

Uit het leven gegrepen. Niets menselijks is Fiena vreemd. Problemen, dilemma’s of levensvragen? Fiena probeert je aan het denken te zetten. Je kunt met het antwoord iets doen of naast je neerleggen. Het is soms verrassend en soms niet wat je wilt horen. Maar wel altijd eerlijk.
Het leven is een spel
Door
Fiena
23 november, 2012

Foto: Hans Schoenmakers

Beste Fiena,

Mijn leugentjes zijn mij fataal geworden. Ik doe de waarheid geregeld een beetje geweld aan. Ik lieg niet echt, ik maak alles wat interessanter. Soms sla ik wat door en verzin een spannend verhaal over tasjesroof, bankoverval, reizen naar verre oorden terwijl ik in een vakantiepark op de Veluwe verbleef. Een ding doe ik nooit: roddelen. Ik spreek nooit kwaad over anderen en betrek ze ook niet in mijn leugentjes. Nu wordt er wel over mij geroddeld. Men vertelt elkaar mijn leugentjes en ze lachen mij openlijk uit. 

Mensen dachten altijd dat ik een spannend leven leidde. Niets is minder waar. Ik beleef helemaal niets in het echte leven. Tegenwoordig nog minder dan niets omdat ik nergens meer welkom ben. Ik zit thuis en overdenk mijn zonden. Ik zie het nog steeds als dagelijkse zonden, het zijn kleine zwarte vlekjes op mijn ziel. Het zijn geen doodzonden en toch leef ik inmiddels in een hel. In mijn fantasie maak ik vele avonturen mee. Inderdaad soms haal ik fantasie en werkelijkheid door elkaar. Is dat nu zo erg?

Mijn familie en vrienden hebben me de laatste tijd vaker betrapt op onwaarheden. Nu is iedereen ontzettend boos op mij. Ik word verstoten en vertrapt. Ik word gemeden als de pest. Niemand wil nog iets van mij weten. Ik word niet meer gevraagd op verjaardagen en andere festiviteiten. Eerder was ik vaak het middelpunt omdat ik smakelijke verhalen had die iedereen wilde horen. Men was vol verbazing over wat ik had meegemaakt. Nu bekijkt men mij met achterdochtige ogen. Niemand wil mij nog geloven. Het is vreselijk omdat ik nu écht iets heb meegemaakt en ik kan mijn verhaal niet kwijt. Ze willen het niet horen. Het is zo dat ik een held ben! Het ging zo: ik wandelde over een veldweg en dacht na over mijn situatie toen een tractor mij tegemoet kwam. Op de tractor zat een grootvader met zijn kleinkinderen. Twee stuks. Toen ze mij voorbij reden, waren de kinderen aan het stoeien en ze vielen van de tractor af, allebei rechtstreeks in mijn armen. Ik ving ze op met gevaar voor eigen leven. Ik had een groot ongeluk voorkomen en twee kinderen van een wisse dood gered. De grootvader beloofde mij de hemel op aarde als ik niets tegen zijn dochter en schoonzoon zou vertellen. De kindjes zijn nog te klein om het voorval te verraden. Ik beloofde de geschrokken man geheimhouding. Ik hou mijn mond er over en ik red op die manier het geluk van een hele familie. Fiena, nu heb ik écht iets meegemaakt en nu mag ik het tegen niemand vertellen. Niemand mij zou mij ook geloven. Daarbij is het écht waar. Fiena, u gelooft mij toch wel?

 

Beste A,

Natúúrlijk!

Deel dit artikel

Lees volgende Fiena
Bedorven
Lees volgende artikel
Monika Hensen